Сделай Сам Свою Работу на 5

Одамиро аз гили хушкшудае чун сафол биёфарид.





15. Ва ҷинро аз шӯълае бедуд.

16.Пас, кадом як аз неъматҳои Парвардигоратонро дурӯғ мешуморед?

17.Парвардигори ду машриқ ва Парвардигори ду мағриб.

18.Пас, кадом як аз неъматҳои Парвардигоратонро дурӯғ мешуморед?

19.Ду баҳрро пеш ронд, то ба ҳам расиданд,

20.миёнашон пардаест, то ба ҳам омехта нашаванд.

21.Пас, кадом як аз неъматҳои Парвардигоратонро дурӯғ мешуморед?

22.Аз он ду (баҳр) марвориду марҷон берун меояд.

23.Пас, кадом як аз неъматҳои Парвардигоратонро дурӯғ мешуморед?

24.Ва ӯрост киштиҳое ҳамонанди кӯҳ, ки дар баҳр мераванд.

25.Пас, кадом як аз неъматҳои Парвардигоратонро дурӯғ мешуморед?

26.Ҳар чӣ бар рӯи замин аст, фонӣ (тамом) шуданист.

27.Ва зоти Парвардигорат, ки зулҷалолу вал икром аст боқӣ мемонад.

28.Пас, кадом як аз неъматҳои Парвардигоратонро дурӯғ мешуморед?

29.Ҳар кас, ки дар осмонҳову замин аст, дархосткунандаи даргоҳи ӯст ва ӯ ҳар рӯз дар корест.

30.Пас, кадом як аз неъматҳои Парвардигоратонро дурӯғ мешуморед?

31.Эй ҷинниёну одамиён, ба ҳисоби шумо хоҳем расид!



32.Пас, кадом як аз неъматҳои Парвардигоратонро дурӯғ мешуморед?

33. Эй гурӯҳи ҷинниёну одамиён, агар метавонед, ки аз канораҳои осмонҳову замин берун равед, берун равед! Вале берун натавонед рафт, магар бо доштани қудрате.

34.Пас, кадом як аз неъматҳои Парвардигоратонро дурӯғ мешуморед?

35.Бар шумо шӯълае бедуд фиристода шавад ё дуде бе шӯъла, пас, бо ӯ муқобила натавонед кард.

36.Пас, кадом як аз неъматҳои Парвардигоратонро дурӯғ мешуморед?

37.Он гоҳ ки осмон шикофта шавад, ранге сурх чун ранги чарм хоҳад дошт.

38.Пас, кадом як аз неъматҳои Парвардигоратонро дурӯғ мешуморед?

39.Пас, дар он рӯз аз гуноҳи ҳеҷ ҷинневу одамие напурсанд.

40.Пас, кадом як аз неъматҳои Парвардигоратонро дурӯғ мешуморед?

41. Кофиронро ба нишони чеҳраашон мешиносанд ва аз мӯи пеши сар ва пойҳояшон мегиранд.

42. Пас, кадом як аз неъматҳои Парвардигоратонро дурӯғ мешуморед?

43. Ин ҳамон ҷаҳаннамест, ки гунаҳкорон дурӯғаш мепиндоштанд.



44. Ва акнун дар миёни он ва оби ҷӯшон мегарданд.

45. Пас, кадом як аз неъматҳои Парвардигоратонро дурӯғ мешуморед?

46. Ҳар касро, ки аз истодан ба пешгоҳи Парвардигораш тарсида бошад, ду биҳишт аст.

47. Пас, кадом як аз неъматҳои Парвардигоратонро дурӯғ мешуморед?

Он ду пур аз дарахтонанд.

49. Пас, кадом як аз неъматҳои Парвардигоратонро дурӯғ мешуморед?

50. Дар он ду, чашма ҷорист.

51. Пас, кадом як аз неъматҳои Парвардигоратонро дурӯғ мешуморед?

52. Дар он ҷо аз ҳар гуна мевае ду қисм аст.

53. Пас, кадом як аз неъматҳои Парвардигоратонро дурӯғ мешуморед?

54. Бар бистарҳое, ки астарашон аз истабрақ1аст, такя задаанд ва меваҳои он ду биҳишт дар наздикашон бошад.

55. Пас, кадом як аз неъматҳои Парвардигоратонро дурӯғ

Мешуморед?

56. Дар он ҷост заноне, ки ҷуз ба шавҳари хеш нанигаранд ва пеш аз биҳиштиён ҳеҷ одамиву ҷинне ба онҳо даст назадааст.

57. Пас, кадом як аз неъматҳои Парвардигоратонро дурӯғ мешуморед?

58. Монанди ёқуту марҷон.

59. Пас, кадом як аз неъматҳои Парвардигоратонро дурӯғ мешуморед?

60. Подоши некӣ некисту бас.

61. Пас, кадом як аз неъматҳои Парвардигоратонро дурӯғ мешуморед?

62. Ва ғайри онҳо ду биҳишти дигар аст.

63. Пас, кадом як аз неъматҳои Парвардигоратонро дурӯғ мешуморед?

64. Аз шиддати сабзӣ моил ба сиёҳианд.

65. Пас, кадом як аз неъматҳои Парвардигоратонро дурӯғ мешуморед?

66. Дар он ду, ду чашмаи ҷӯшанда ҳаст.



67. Пас, кадом як аз неъматҳои Парвардигоратонро дурӯғ мешуморед?

68.Дар он ду (биҳишт), мева ҳаст ва дарахти хурмову анор ҳаст.

69.Пас, кадом як аз неъматҳои Парвардигоратонро дурӯғ мешуморед?

70.Дар он ҷо (биҳишт) занонест нексирату зеборӯй.

71.Пас, кадом як аз неъматҳои Парвардигоратонро дурӯғ мешуморед?

72.Ҳуроне мастур дар хаймаҳо2.

73.Пас, кадом як аз неъматҳои Парвардигоратонро дурӯғ мешуморед?

74.Пеш аз биҳиштиён ҳеҷ одамиеву ҷинне ба онҳо даст назадааст.

75.Пас, кадом як аз неъматҳои Парвардигоратонро дурӯғ мешуморед?

76.Дар болиштҳои сабзу фаршҳои некӯ такя мезананд.

77.Пас, кадом як аз неъматҳои Парвардигоратонро дурӯғ мешуморед?

78.Бузург аст номи Парвардигори ту, он соҳиби бузургиву икром!

Сураи Воқеъа1

(қиёмат)

Ба номи Худои бахшояндаи меҳрубон!

1.Чун қиёмат воқеъ шавад,

2.ки дар воқеъ шуданаш ҳеҷ дурӯғ нест,

3.гурӯҳеро пасткунанда аст ва гурӯҳеро баландкунанда.

4.Он гоҳ ки замин ба сахтӣ биларзад

5.ва кӯҳҳо ба тамом реза-реза шаванд

6.ва чун ғуборе пароканда гарданд,

7.шумо се гурӯҳ бошед:

8.яке аҳли саъодат. Аҳли саъодат чӣ ҳол доранд?

9.Дигар аҳли шақоват (бадбахт). Аҳли шақоват чӣ ҳол доранд?

10.Севумини онҳо, ки пешқадаму пешдаст буданд ва инак, пеш равонанд (дар ҷаннат).

11.Инҳо муқаррабонанд (наздик карда шудагонанд)

12.дар биҳиштҳои пурнеъмат.

13.Гурӯҳе аз пешиниён

14.ва андаке аз онҳо, ки аз пас омадаанд

15.бар тахтҳои мурассаъ (зарбофт)

16.рӯ барӯи ҳам бар онҳо такя задаанд.

17.Писароне ҳамвора ҷавон гирдашон мечарханд

18.бо қадаҳҳову кӯзаҳо ва ҷомҳое аз шаробе, ки дар ҷӯйҳо ҷорист,

19.аз нӯшиданаш на сардард гиранд ва на беҳуш шаванд.

20.Ва меваҳое, ки худ интихоб мекунанд.

21.Ва гӯшти парранда, аз ҳар чӣ бихоҳанд.

22.Ва ҳурони фарохчашм

23.ҳамонанди марворидҳое дар садаф.

24.Ҳама ба подоши корҳое, ки мекардаанд.

25.Дар он ҷо на сухани беҳуда шунаванд ва на гуноҳолуд

26.ҷуз як сухан: «Салом, салом!»

27.Аммо аҳли саъодат, аҳли саъодат чӣ ҳол доранд?

Дар зери дарахти садри бехор

Ва дарахти муз (банан), ки мевааш бар якдигар чида шуда

Ва сояе доим

31.ва обе ҷорӣ

Ва мевае бисёр,

Ки бепоён ва касро аз он бознадоранд

34.Ва фаршҳои баланд.

Он занонро Мо биёфаридем, офаридане

36.ва дӯшизагон сохтем.

37.Маъшуқи ҳамсарони хешанд,

38. барои аҳли саъодат,

39.гурӯҳе аз пешиниён

40.ва гурӯҳе, ки аз пас омадаанд.

41.Аммо аҳли шақоват, аҳли шақоват (бадбахт) чӣ ҳол доранд?

42.Дар боди гарм ва оби ҷӯшонанд,

43.дар сояе аз дуди сиёҳ,

На сарду на хуш.

45. Инҳо пеш аз ин дар нозу неъмат буданд

46.ва бар гуноҳони бузург исрор ( давом) меварзиданд

47.ва мегуфтанд: «Оё замоне, ки мо мурдему хоку устухон шудем, боз ҳам моро зинда мекунанд

Ниёгони моро?

49.Бигӯ: «ҳаройна, ҳамаро, онон, ки аз ин пеш буданд ва онҳо, ки аз паяшон омада буданд,

50.ҳама дар ваъдагоҳи он рӯзи муайян хоҳанд буд.

51. Он гоҳ шумо, эй гумроҳони дурӯғшуморанда,

52.аз дарахтони заққум хоҳед хӯрд

53.ва шикамҳои худро аз он пур хоҳед кард

54.ва бар болои он оби ҷӯшон хоҳед нӯшид,

55.чунон менӯшед, ки шутури ташна об менӯшад».

56.Ин аст меҳмондориашон дар рӯзи ҷазо.

57.Мо шуморо офаридем, пас чаро тасдиқ намекунед?

Оё он маниро, ки мерезед, дидаед?

59.Оё шумо ӯро меофаринед ё Мо офаринандаем?

Мо маргро бар шумо муайян сохтем ва нотавон аз он

Нестем, ки

61.ба ҷои шумо қавме монанди шумо биёварем ва шуморо ба сурате, ки аз он бехабаред, аз нав биёфаринем.

62.Шумо аз офариниши нахуст огоҳед, чаро ба ёдаш наёваред?

Оё чизеро, ки мекоред, дидаед?

64.Оё шумо мерӯёнедаш ё Мо рӯёнандаем?

65.Агар мехостем, ҳаройна, (киштзорро) хошокаш месохтем, то дар ҳайрат монда,

66.Гӯянд: «Мо зиёнкардагонем,

Мо бенасиб мондагонем».

68.Оё оберо, ки менӯшед, дидаед?

69.Оё шумо онро аз абр фурӯ мефиристед ё Мо фурӯ фиристандаем?

70.Агар мехостем, онро талх мегардонидем. Пас, чаро шукр намегӯед?

71.Оё он оташро, ки меафрӯзед, дидаед?

Оё дарахташро шумо офаридаед ё Мо офаринандаем?

73.Мо онро ҳушдоре ( аз дӯзах) ва барои мусофирони роҳнавард матоъе сохтем.

74.Ба номи Парвардигори бузурги худ тасбеҳ гӯй!

75.Пас, савганд ба ғурубгоҳи ситорагон!

76.Ва ин ҳаройна, савгандест, агар бидонед, бузург.

77.Албатта, ин Қуръонест гиромиқадр

Дар китобе макнун2,

79.ки ҷуз покон даст бар он назананд.

80.Нозилшуда аз ҷониби Парвардигори ҷаҳониён аст.

81.Оё ин суханро дурӯғ меҳисобед?

82.Ва насиби худро дар дурӯғ ҳисобидани он қарор медиҳед?

83.Пас, чаро он гоҳ ки ҷон ба гулӯ расад

84.ва шумо дар ин ҳангом менигаред?

85.Мо аз шумо ба ӯ наздиктарем, вале шумо намебинед.

86.Агар қиёматро бовар надоред,

87. агар рост мегӯед, бозаш гардонед! (рӯҳро бар ҷасад)

88.Аммо агар аз муқаррабон бошад,

89.барои ӯст осоишу рӯзӣ, гули хушбӯй ва биҳишти пурнеъмат.

90. Ва аммо агар аз аҳли саъодат бошад,

91.пас, туро аз аҳли саъодат салом аст.

92.Ва аммо агар аз дурӯғшуморандагони гумроҳ бошад,

93.ба оби ҷӯшон меҳмонаш кунанд

94.ва ба дӯзахаш дароваранд.

95.ҳаройна, ин сухан сухане росту яқин аст!

96.Пас, ба номи Парвардигори бузургат тасбеҳ гӯй!

Сураи Ҳадид1

(оҳан)

Ба номи Худои бахшояндаи меҳрубон!

1.Худовандро тасбеҳ2 мегӯянд (ва бо парастиш ризои ӯро меҷӯянд ), ҳар чӣ дар осмонҳову замин аст (аз қабили инсону ҳайвон ва гиёҳ) ва ӯ пирӯзманду ҳаким аст!

2.Фармонравоии осмонҳову замин аз они ӯст. Зинда мекунад ва мемиронад3 ва бар ҳар чиз тавоност.

3.ӯст аввалу охир ва зоҳиру ботин4ва ӯ ба ҳар чизе доност!

4.ӯст, ки осмонҳову заминро дар шаш рӯз офарид. Сипас ба арш истиво ёфт. Ҳар чиро дар замин фурӯ равад ва ҳар чиро аз замин берун ояд ва ҳар чиро аз осмон фурӯ ояд ва ҳар чиро ба осмон боло равад, медонад. Ва ҳар ҷо, ки бошед, ҳамроҳи шумост ва ба ҳар коре, ки мекунед, биност!

5.Фармонравоии осмонҳову замин аз они ӯст ва ҳамаи корҳо ба Худо боз мегардад.

6.Аз шаб мекоҳад (кӯтоҳ мекунад) ва бар рӯз меафзояд ва аз рӯз мекоҳад ва бар шаб меафзояд. Ва ба ҳар чӣ дар дилҳо мегузарад огоҳ аст.

7.Ба Худову паёмбараш имон биёваред ва аз он мол, ки ба варосат (мерос) ба шумо расондааст, инфоқ (харҷ) кунед. Аз миёни шумо ҳар киро имон оварда ва харҷ карда, музде фаровонаш диҳад.

8. Чист шуморо, ки ба Худо имон намеоваред ва ҳол он ки паёмбар шуморо даъват мекунад, ки ба Парвардигоратон имон биёваред ва агар бовар доред, аз шумо паймон гирифтааст?

9.ӯст он Худое, ки бар бандаи худ оёти равшанро нозил мекунад, то шуморо аз торикӣ ба рӯшноӣ оварад. Ва ҳаройна, Худо ба шумо, ҳатман, мушфиқу меҳрубон аст.

10.Ва чаро дар роҳи Худо инфоқ (харҷ) намекунед ва ҳол он ки аз они Худост мероси осмонҳову замин? Аз миёни шумо онон, ки пеш аз фатҳ инфоқ карда ва ба ҷанг рафта бо онон, ки баъд аз фатҳ5инфоқ (харҷ) кардаанд ва ба ҷанг рафтаанд, баробар нестанд. Дараҷоти онон (гурӯҳи аввал) болотар аст. Ва Худо ба ҳама ваъдаи нек медиҳад. Ва Худованд ба ҳар коре, ки мекунед, огоҳ аст.

11.Кист, ки Худоро қарзулҳасана (дар роҳи Худо садақа) диҳад, то барои ӯ дучандонаш кунад ва ӯро подоше некӯ бошад?

12.Рӯзе, ки мардони мӯъмину занони мӯъминро бубинӣ, ки нурашон пешопеш дар самти росташон меравад. Дар он рӯз башорататон (хушхабаратон) ба биҳиштҳоест, ки дар он наҳрҳо равон аст ва дар он ҷовидон хоҳед монд ва ин комёбии бузургест.

13.Рӯзе мардони мунофиқу занони мунофиқ ба касоне, ки имон овардаанд, мегӯянд: «Ба мо нигоҳ кунед, то аз нуратон фурӯғе гирем!» Гӯянд: «Ба дунё бозгардед ва аз он ҷо нур биталабед!» Миёнашон деворе бароваранд, ки бар он девор даре бошад, даруни он раҳмат бошаду беруни он азоб.

14.Ва онҳоро нидо диҳанд, ки оё мо бо шумо ҳамроҳ набудем? Мегӯянд: «Бале, аммо шумо хештанро дар бало афкандед ва ба интизор нишастед ва дар шак будед ва орзуҳо шуморо бифирефт, то он гоҳ ки фармони Худо (аҷал) даррасид ва шайтон (дар фармонбардорӣ) ба Худо фиребатон дод.

15.Ва имрӯз на аз шумо фидяе (ҷаримае) пазиранд ва на аз кофирон. Ҷойгоҳатон оташ аст. Оташ сазовори шумост ва бад саранҷомест!»

16.Оё мӯъминонро вақти он нарасидааст, ки дилҳояшон дар баробари ёди Худо ва сухани ҳақ, ки нозил шудааст, хошеъ (мутеъ, фурутан) шавад? Монанди он мардуме набошанд, ки пеш аз ин китобат китобашон додем ва чун муддате баромад, дилҳояшон сахт шуд ва бисёре нофармон шуданд.

17.Бидонед, ки ҳаройна, Худо заминро пас аз мурданаш зинда мекунад. Мо оётро бароятон ба равшанӣ баён кардем, бошад, ки оқилона дарёбед!

18.ҳаройна, Худо ба мардони садақадиҳанда ва занони садақадиҳандае, ки ба Худо қарзу-л-ҳасана медиҳанд, дучандон подош медиҳад ва низ онҳоро аҷре некӯст.

19.Касоне, ки ба Худову паёмбараш имон овардаанд, ростгӯёну росткоронанд. Ва шаҳидон дар назди Парвардигорашон ҳастанд. Соҳиби подошу нури хешанд. Ва онҳо, ки кофиранд ва оёти Моро дурӯғ мешуморанд, дар ҷаҳаннаманд.

20.Бидонед, ки зиндагии инҷаҳонӣ бозича аст ва беҳудагиву ороиш ва фахр кардану афзунҷӯӣ дар амволу авлод монанди бороне ба вақт аст, ки рӯиданиҳояш кофиронро ба шигифт афканад (ҳайрон кунад). Сипас пажмурда мешавад ва бинӣ, ки зард гаштааст ва хошок шудааст ва дар охират насиби гурӯҳе азоби сахт аст ва насиби гурӯҳе омурзиши Худо ва хушнудии ӯ. Ва зиндагии дунё ҷуз матоъе фиребанда нест.

21.Барои расидан ба омурзиши Парвардигоратон ба биҳиште, ки паноҳи он ҳамсони паноҳи осмонҳову замин аст, бар якдигар пешӣ гиред (мусобиқа). Ин биҳишт барои касоне, ки ба Худову паёмбаронаш имон овардаанд, муҳайё шудааст. Ин бахшоишест аз ҷониби Худо, ки ба ҳар кӣ мехоҳад арзонияш медорад, ки Худо соҳиби бахшоише бузург аст.

22.Ҳеҷ мусибате ба замин ё ба молу (ҳосили зироъат ва мева) ҷонатон нарасад, магар пеш аз он, ки биёфаринемаш, дар китобе навишта шудааст. Ва ин бар Худо осон аст!

23.То бар он чӣ аз дастатон меравад, андӯҳгин мабошед ва ба он чӣ ба дастатон меояд, шодмонӣ накунед. Ва Худо ҳеҷ мутакаббири худситояндаро дӯст надорад:

24.онон, ки бухл меварзанд ва мардумро ба бухл вомедоранд. Ва ҳар ки рӯйгардон мешавад, бидонад, ки Худо бениёзу сутуданист.

25.Мо паёмбаронамонро бо далелҳои равшан фиристодем ва бо онҳо китобу тарозуро низ нозил кардем, то мардум ба адолат амал кунанд ва оҳанро, ки дар он нерӯи сахт ва манофеъе барои мардум ҳаст, фурӯ фиристодем, то Худо бидонад, чӣ касе ба нодида ӯро ва паёмбаронашро ёрӣ мекунад. Албатта, Худо тавонову пирӯзманд аст!

26.Мо Нӯҳу Иброҳимро ба паёмбарӣ фиристодем ва дар миёни фарзандонашон нубувват ва китоб ниҳодем. Баъзеашон ҳидоятёфтагон буданд, вале бештаринашон нофармононанд.

27.Сипас паёмбаронро пас аз онҳо фиристодем. Ва Исо ибни Марямро аз пайи онҳо равона кардем ва ба ӯ Инҷилро додем ва дар дили пайравонаш раъфату (шафқату) раҳмат ниҳодем. Ва раҳбонияте (узлат; гӯшанишинӣ), ки ба бидъат овардаанд, Мо бар онҳо муқаррар накардаем, аммо дар он хушнудии Худо меҷустанд, вале ҳаққи онро ба ҷо нагузориданд. Мо аз он миён ба касоне, ки имон оварда буданд, подош додем, вале бештаринашон нофармон буданд.

28.Эй касоне, ки имон овардаед, аз Худо битарсед ва ба паёмбараш имон биёваред, то шуморо аз раҳмати хеш ду баробар музд бидиҳад. Ва шуморо нуре ато кунад, ки дар рӯшноии он роҳ биҷӯед ва биёмурзадатон, ки Худо омурзандаи меҳрубон аст,

29.то аҳли китоб бидонанд, ки ба бахшоиши Худованд ҳеҷ дастрасӣ надоранд ва ҳаройна, ин бахшоиш ба дасти ӯст, ки ба ҳар кӣ хоҳад арзонӣ медорад ва Худоро бахшоише азим аст!

Сураи МУҶОДАЛА1

(ҷидол кардан)

Ба номи Худои бахшояндаи меҳрубон!

1.Худо сухани занеро, ки дар бораи шавҳараш бо ту ба муҷодала омадааст ва ба Худо шиква мекунад, шунид. Ва Худо гуфтугӯи шуморо мешунавад, ҳаройна, шунавою биност!

2.Аз миёни шумо касоне, ки занонашонро зиҳор (монанд кардани яке аз узвҳои зан бо узви модар, ки навъе аз қасам аст) мекунанд, бидонанд, ки занонашон модаронашон нашаванд, модаронашон фақат заноне ҳастанд, ки онҳоро зоидаанд ва сухане нописанду дурӯғ аст, ки мегӯянд. Ва ҳаройна, Худо аз гуноҳон ҳатман, даргузаранда аст ва омурзанда аст!

3.Онҳое, ки занонашонро зиҳор мекунанд, он гоҳ аз он чӣ гуфтаанд, пушаймон мешаванд, пеш аз он ки бо якдигар тамос (мулоқоти зану шавҳарӣ) ёбанд, бояд ғуломе озод кунанд. Ин пандест, ки ба шумо медиҳанд ва Худо ба корҳое, ки мекунед, огоҳ аст!

4.Аммо касоне, ки ғуломе намеёбанд, пеш аз он ки бо якдигар тамос ёбанд, бояд ду моҳ пай дар пай рӯза бидоранд ва он кӣ натавонад, бояд шаст мискинро таъом диҳад. Ва ин ба он сабаб аст, ки ба Худову паёмбараш имон биёваред. Инҳо ҳудуди Худост. Ва барои кофирон азобест дардовар!

5.ҳаройна, касоне, ки бо Худову паёмбараш мухолифат (зиддият, муқобала) меварзанд, залилу хор мешаванд, ҳамчунон, ки пешиниёнашон хор шудаанд. Мо ояте равшан нозил кардем ва кофиронро азобест хоркунанда!

6.Рӯзе, ки Худо ҳамагонро зинда мекунад, ононро аз коре, ки кардаанд, огоҳ месозад. Худо аъмоли онҳоро ҳисоб кардааст, ҳарчанд худ аз ёд бурдаанд ва Худо шоҳиду нозир бар ҳар чизест!

7.Оё надонистаӣ, ки Худо ҳар чиро ки дар осмонҳову замин аст, медонад? Се кас бо ҳам наҷво (роз, сухани махфӣ) кунанд, Худованд чаҳорумини онҳост ва панҷ кас бошанд, Худованд шашумини онҳост. Ва камтар аз ин, ҳар ҷо ки бошанд ва бештар аз ин, Худо бо онҳост. Сипас ҳамаро дар рӯзи қиёмат ба корҳое, ки кардаанд, огоҳ мекунад. ҳаройна, Худо бар ҳама чиз огоҳ аст!

8.Оё онҳоро, ки аз наҷво манъ шуда буданд, надидӣ, ки кореро, ки аз он манъ шуда буданд, аз сар гирифтанд ва боз ҳам барои гуноҳу душманӣ ва нофармонӣ аз паёмбар бо ҳам наҷво мекунанд? Ва чун назди ту меоянд, ба гунае туро салом мегӯянд, ки Худо туро ба он гуна салом нагуфтааст ва дар дилҳо мегӯянд: «Чаро Худо моро ба он чӣ мегӯем, азоб намекунад?» Ҷаҳаннам барояшон кофист. Ба он дохил мешаванд ва ин бад саранҷомест!

9.Эй касоне, ки имон овардаед, агар бо якдигар наҷво (роз, сухани махфӣ) мекунед, дар боби гуноҳу душманӣ ва нофармонӣ аз паёмбар наҷво макунед, балки дар боби некиву парҳезгорӣ наҷво кунед. Аз он Худое, ки ҳамагон назди ӯ гирд меоед, битарсед.

10.Ҳаройна, наҷво кардан кори шайтон аст, ки мехоҳад мӯъминонро ғамгин кунад ва ҳол он ки ҳеҷ зиёне ҷуз ба фармони Худованд ба онҳо намерасонад. Ва мӯъминон бояд, ки бар Худо таваккул кунанд!

11.Эй касоне, ки имон овардаед, чун шуморо гӯянд, дар маҷлисҷо ҷой боз кунед, ҷой боз кунед, то Худо дар кори шумо кушоиш диҳад ва чун гӯянд, ки бархезед, бархезед. Худо онҳоеро, ки имон овардаанд ва касонеро, ки дониш ёфтаанд ба дараҷоте баланд бардорад ва Худо ба корҳое, ки мекунед, огоҳ аст!

12.Эй касоне, ки имон овардаед, чун хоҳед, ки бо паёмбар наҷво кунед, пеш аз наҷво карданатон садақа бидиҳед. Ин барои шумо беҳтару покизатар аст. Ва агар барои садақа чизе наёфтед, Худо омурзандаву меҳрубон аст!

13.Оё тарсидед пеш аз наҷво кардан садақа бидиҳед? Ҳол ки садақа надодаед ва Худо ҳам тавбаи шуморо пазируфтааст, пас намоз бигузоред ва закот бидиҳед ва аз Худову паёмбараш итоъат кунед, ки Худо ба корҳое, ки мекунед, огоҳ аст!

14.Оё надидаӣ он касонро (мунофиқонро), ки бо мардуме, ки Худо бар онҳо хашм гирифта буд, (яҳудиён) дӯстӣ карданд? Инҳо (мунофиқон) на аз шумоянд ва на аз онҳо (яҳудиён). Ва худ медонанд, ки бар дурӯғ савганд мехӯранд.

15.Худо барояшон азобе сахт омода кардааст. Зеро корҳое, ки мекунанд, нописанд аст!

16.Аз савгандҳояшон сипаре сохтаанд. Ва аз роҳи Худо рӯй гардонидаанд. Пас, барои онҳост азобе хоркунанда!

17.Амволу авлодашон барояшон дар баробари хашми Худо суд накунад. Аҳли ҷаҳаннаманд ва дар он ҷовидонанд.

18.Рӯзе, ки Худо ҳамаи онҳоро зинда мекунад, ҳамчунон, ки барои шумо қасам мехӯрданд, барои ӯ ҳам қасам хоҳанд хӯрд. Ва мепиндоранд, ки суде хоҳанд бурд. Огоҳ бошед, ки ҳаройна, онҳо дурӯғгӯёнанд.

19.Шайтон бар онҳо чира (ғолиб) шудааст ва номи худоро аз ёдашон бурдааст. Онҳо ҳизби шайтонанд. Огоҳ бош, ки ҳизби шайтон зиёнкунандагонанд!

20.ҳаройна, касоне, ки бо Худову паёмбараш мухолифат меварзанд, дар зумраи хоршудагонанд.

21.Худо муқаррар дошта, ки албатта, Ману паёмбаронам пирӯз мешавем! ҳаройна, Худо тавонову пирӯзманд аст!

22.Намеёбӣ мардумеро, ки ба Худо ва рӯзи қиёмат имон оварда бошанд, вале бо касоне, ки бо Худову паёмбараш мухолифат меварзанд, дӯстӣ кунанд (зеро вақте ки инсон як нафарро дӯст дорад имкон надорад, ки душманони ӯро низ дӯст гирад), ҳарчанд он мухолифон падарон ё фарзандон ё бародарон ва ё аз қабилаи онҳо бошанд2. Худо бар дилашон рақами имон зада ва ба рӯҳе аз худ ёриашон кардааст ва онҳоро ба биҳиштҳое, ки дар он наҳрҳо ҷорист, дароварад. Дар он ҷо ҷовидона бошанд. Худо аз онҳо хушнуд аст ва онон низ аз Худо хушнуданд. Инҳо ҳизби Худоянд, огоҳ бош, ки ҳизби Худо, ҳаройна, растагоронанд (ноҷотёфтагонанд)!

Сураи Ҳашр1

(рондан)

Ба номи Худованди бахшояндаи меҳрубон!

1.Худовандро тасбеҳ гӯянд ҳар чӣ дар осмонҳову ҳар чӣ дар замин аст2. Ва ӯст пирӯзманду ҳаким!

2.ӯст он Худое, ки нахустин бор касоне аз аҳли китобро, ки кофирон буданд, аз хонаҳояшон берун ронд ва шумо намепиндоштед, ки берун раванд. Онҳо низ пиндоштанд, ки қалъаҳояшонро тавони он ҳаст, ки дар баробари (азоби) Худо нигаҳбонашон бошад. Худо аз сӯе, ки гумонашро намекарданд бар онҳо азоб овард ва дар дилашон ваҳшат афканд, чунон ки хонаҳои худро бо дасти худ ва бо дасти мӯъминон хароб мекарданд. Пас, эй соҳибақлҳо ибрат бигиред!3

3.Агар Худо тарки диёрро бар онҳо муқаррар накарда буд, дар дунё ба азоб гирифторашон мекард ва дар охираташон азоби оташ аст.

4.Ва ин ба ҷазои он буд, ки бо Худову паёмбараш мухолифат карданд ва ҳар кӣ бо Худо мухолифат меварзад, бидонад, ки албатта, Худо ба сахтӣ уқубат мекунад!

5. Ҳар дарахти хурмоеро, ки буридед ё онро бар решааш боқӣ гузоридед, ба фармони Худо бувад, то нофармонон хор гарданд.

6.Ва он чӣ Худо аз дороияшон ба паёмбари худ ғанимат дод, он набуд, ки шумо бо асп ё шутуре бар он тохта будед, балки Худо паёмбаронашро бар ҳар ки бихоҳад, ғолиб месозад ва Худо бар ҳар чизе қодир аст!

7.Он ғанимате, ки Худо аз мардуми деҳаҳо насиби паёмбараш кардааст, аз они Худост ва паёмбар ва хешовандону ятимон ва мискинону мусофирони дар роҳ монда, то миёни тавонгаронатон даст ба даст нашавад. Ҳар чӣ паёмбар ба шумо дод биситонед ва аз ҳар чӣ шуморо манъ кард, парҳез кунед. Ва аз Худо битарсед, ки ҳаройна, Худо сахтуқубат аст!

8.Низ ғаниматҳо аз они муҳоҷирони фақиронест, ки аз сарзаминашон ронда шудаанд ва онҳо дар талаби фазлу хушнудии Худоянд ва Худову паёмбарашро ёрӣ мекунанд, инҳо ростгӯёнанд!

9.Ва касоне, ки пеш аз омадани муҳоҷирон дар диёри худ будаанд ва имон овардаанд, онҳоеро, ки ба сӯяшон муҳоҷират кардаанд, дӯст медоранд. Ва аз он чӣ муҳоҷиронро дода мешавад, дар дил эҳсоси ҳасад намекунанд ва дигаронро (муҳоҷиронро) бар худ тарҷеҳ (афзалият) медиҳанд, ҳар чанд худ (ансор) мӯҳтоҷ бошанд. Ва онон, ки аз бухли хеш дар амон монда бошанд, растагоронанд!

10. Касоне, ки аз паси онҳо омадаанд, мегӯянд: «Эй парвардигори мо, мову бародарони моро, ки пеш аз мо имон овардаанд, биёмурз ва кинаи касонеро, ки имон овардаанд, дар дили мо ҷой мадеҳ. Эй Парвардигори мо, ҳаройна, ту мушфиқу меҳрубон ҳастӣ!»

11.Оё мунофиқонро надидаӣ, ки ба ёрони худ аз аҳли китоб, ки кофирон буданд, ки мегуфтанд: «Агар шуморо бадарға кунанд, мо низ бо шумо берун меоем ва ба зиёни шумо аз ҳеҷ кас итоъат нахоҳем кард ва агар бо шумо ҷангиданд, ҳатман, ёриатон мекунем». Ва ҳол он ки Худо медонад, ки ҳаройна, онҳо дурӯғ мегӯянд.

12.Агар онҳоро бадарға кунанд, бо онҳо берун нашаванд. Ва агар ба ҷангашон биёянд, ёриашон намекунанд ва агар ҳам ба ёриашон бархезанд, ҳатман ба душман пушт мекунанд. Пас, рӯйи ёрӣ набинанд.

13.Тарси аз шумо дар дили онҳо бештар аз бими Худост. Зеро мардуме ҳастанд, ки ҳаройна, ба фаҳм дарнамеёбанд.

14.Онон ҳамагӣ бо шумо ҷанг намекунанд, магар дар деҳаҳое, ки қалъа дошта бошад ё аз паси девор. Онҳо сахт бо якдигар душмананд, ту якдил мепиндориашон ва ҳол он ки дилҳошон аз ҳам ҷудост, ки ҳаройна, онҳо мардуме бехираданд.

15. Монанди онҳое ҳастанд, ки чанде пеш вуболи гуноҳи хешро чашиданд ва ба азоби дардовар низ гирифтор хоҳанд шуд.

16.Монанди шайтон, ки ба одамӣ гуфт: «Кофир шав!» Чун кофир шуд, гуфт: «ҳаройна, ман аз ту безорам. Албатта, ман аз Худо он Парвардигори ҷаҳониён метарсам!»

17. Саранҷомашон он шуд, ки ҳарду ба оташ афтанд ва ҷовидона дар он бошанд. Ин аст ҷазои ситамкорон!

18.Эй касоне, ки имон овардаед, аз Худо битарсед. Ва ҳар кас бояд бингарад, ки барои фардояш чӣ фиристодааст. Аз Худо битарсед, ки ҳаройна, Худо ба корҳое, ки мекунед, огоҳ аст!

19.Аз он касоне мабошед, ки Худоро фаромӯш карданд ва Худо низ чунон кард, ки худро фаромӯш кунанд. Онҳо фосиқонанд.

20. Аҳли дӯзах ва аҳли биҳишт бо ҳам баробар нестанд. Аҳли биҳишт худ комёфтагонанд.

21.Агар ин Қуръонро бар кӯҳ нозил мекардем, аз хавфи Худо онро тарсида ва шикофхӯрда медидӣ. Ва ин мисолҳоест, ки барои мардум меоварем, шояд ба фикр фурӯ раванд.

22.ӯст Худои ягона, ки ҳеҷ Худое барҳақ ҷуз ӯ нест. Донои ниҳону ошкор ва бахшояндаву меҳрубон аст!

23.ӯст Худои ягона, ки ҳеҷ Худое дигаре барҳақ ҷуз ӯ нест, фармонравост, пок аст, саломат аст (аз ҳар айбу нуқс), эминибахш аст, нигаҳбон аст, пирӯзманд аст, ғолибу худихтиёру бузургвор аст. Ва аз ҳар чӣ барои ӯ шарик қарор медиҳанд, пок аст!

24.ӯст Худое, ки офаридгор аст, эҷодкунанда ва суратбахш аст, номҳои некӯ ӯрост. Ҳар чӣ дар осмонҳо ва замин аст, тасбеҳгӯйи ӯ ҳастанд ва ӯ пирӯзманду ҳаким аст!

Сураи Мумтаҳана1

(зани имтиҳоншуда)

Ба номи Худои бахшояндаи меҳрубон!

1.Эй касоне, ки имон овардаед, душмани Ману душмани худро ба дӯстӣ ихтиёр макунед. Шумо бо онон тарҳи дӯсти меафканед ва ҳол он ки онҳо ба сухани ҳаққе, ки бар шумо омадааст, имон надоранд. Ва ба он сабаб, ки ба Худо, Парвардигори хеш имон оварда будед, паёмбар ва шуморо берун ронданд. Агар барои ҷиҳод дар роҳи Ман ва талаби ризои Ман берун омадаед, дар ниҳон бо онҳо дӯстӣ макунед ва Ман ба ҳар чӣ пинҳон медоред ё ошкор месозед огоҳтарам. Ва ҳар кӣ чунин мекунад, аз роҳи рост гумроҳ гаштааст.

2.Агар бар шумо даст ёбанд, душманӣ мекунанд ва ба озоратон дасту забон мекушоянд ва дӯст доранд, ки шумо низ кофир гардед.

3.Дар рӯзи қиёмат на хешовандон бароятон суд кунанд, на фарзандонатон. Худо миёнатон ҷудоӣ меафканад ва аъмолатонро мебинад.

4.Иброҳим ва касоне, ки бо вай буданд, он гоҳ ки ба қавми худ гуфтанд, ки мо аз они шумо ва он чӣ ҷуз Худои якто мепарастед, безорем ва шуморо кофир мешуморем ва миёни мову шумо ҳамеша душманиву бадбинӣ хоҳад буд, то вақте ки ба Худои якто имон биёваред, бароятон некӯ пешвое буданд. Магар он гоҳ ки Иброҳим падарашро2 гуфт, ки барои ту омурзиш металабам, зеро наметавонам азоби Худоро аз ту дафъ кунам. Эй Парвардигори мо, бар Ту таваккул кардем ва ба Ту рӯй овардем ва саранҷом Ту ҳастӣ!

5.Эй Парвардигори мо, моро зердасти кофирон магардон. Ва (гуноҳони) моро биёмурз, ки ҳаройна, Ту пирӯзманду ҳакимӣ!

6.Онҳо (Иброҳим ва пайравонаш) некӯ пешвое ҳастанд барои шумо ва барои касоне, ки ба Худову рӯзи қиёмат умед доранд ва ҳар кӣ рӯй гардонад, албатта, Худо бениёзу соҳиби шукр аст!

7.Шояд Худо миёни мову касоне, ки бо онҳо душманӣ меварзед, дӯстӣ падид оварад. Худо қодир аст ва Худо омурзандаву меҳрубон аст!

8.Худо шуморо аз некӣ кардан ва адолат варзидан ба онон, ки бо шумо дар дин наҷангидаанд ва аз сарзаминатон берун нарондаанд, боз намедорад. ҳаройна, Худо касонеро, ки ба адолат рафтор мекунанд, дӯст медорад.

9.Фақат Худо аз дӯстӣ варзидан бо касоне, ки бо шумо дар дин ҷангидаанд ва аз сарзаминатон (Макка) берунатон рондаанд ё дар берун ронданатон (аз душманонатон) пуштибонӣ кардаанд, шуморо манъ мекунад. Ва ҳар кӣ бо онҳо дустӣ варзад, аз ситамкорон хоҳад буд.

10.Эй касоне, ки имон овардаед, чун занони мӯъмине, ки муҳоҷират кардаанд, ба наздатон оянд, биозмоедашон. Худо ба имонашон донотар аст. Пас, агар донистед, ки имон овардаанд, назди кофирон бозашон магардонед. Зеро инҳо бар мардони кофир ҳалол нестанд ва мардони кофир низ бар онҳо ҳалол нестанд. Ва ҳар чӣ он кофирон барои ин гуна занон харҷ кардаанд, бипардозед. Ва агар онҳоро никоҳ кунед ва маҳрашонро бидиҳед, гуноҳе накардаед. Ва занони кофири худро нигоҳ мадоред. Ва ҳар чӣ харҷ кардаед, аз мардони кофир бихоҳед ва онҳо низ ҳар чӣ сарф кардаанд, аз шумо бихоҳанд. Ин ҳукми Худост. Худо миёни шумо ҳукм мекунад ва ӯ донову ҳаким аст!

11.Ва агар яке аз занони шумо ба кофирон пайваст ва он гоҳ ба интиқом аз кофирон бархостед, ба касоне, ки занонашон рафтаанд, ба мизони сарфе, ки кардаанд, бипардозед ва аз Худое, ки ба ӯ имон овардаед, битарсед!

12.Эй паёмбар, агар занони мӯъмин назди ту омаданд, то байъат (аҳду паймон) кунанд, ба ин шарт, ки ҳеҷ касро бо Худои барҳақ шарик накунанд ва дуздӣ накунанд ва зино накунанд ва фарзандони худро накушанд3ва фарзандонеро, ки аз они шавҳаронашон нест, ба дурӯғ ба онҳо нисбат надиҳанд ва дар корҳои нек нофармонии ту накунанд, бо онҳо байъат кун ва барояшон аз Худо омурзиш бихоҳ, ки ҳаройна, Худо омурзандаву меҳрубон аст4!

13.Эй касоне, ки имон овардаед бо мардуме, ки Худо бар онҳо хашм гирифтааст, дӯстӣ макунед. Инҳо аз охират навмеданд, ҳамчунон ки он кофироне, ки инак, дар гӯранд, аз охират навмеданд.

Сураи САФ1

Ба номи Худои бахшояндаи меҳрубон!

1.Худоро тасбеҳ гӯянд ҳар чӣ дар осмонҳову дар замин аст ва ӯст пирӯзманду ҳаким!

2.Эй касоне, ки имон овардаед, чаро суханоне мегӯед2, ки иҷро намекунед?

3.Худованд сахт ба хашм меояд, ки чизеро бигӯеду ба ҷой наёваред.

4.ҳаройна, Худо дӯст дорад касонеро, ки дар роҳи ӯ меҷанганд, саф кашида монанди деворе, ки хиштҳояшонро бо ҳам пайванд дода бошанд.

5.Ва мӯсо ба қавми худ гуфт: «Эй қавми ман, чаро маро меозоред, ҳол он ки медонед, ки ҳаройна, ман паёмбари Худо бар шумо ҳастам?» Чун аз ҳақ рӯй гардониданд, Худо низ дилҳояшонро аз ҳақ бигардонид. Ва Худо мардуми нофармонро ҳидоят намекунад.

6.Ва Исо бинни Марям гуфт: « Эй бани Исроил, ҳаройна, ман паёмбари Худо бар шумо ҳастам. Тавротеро, ки пеш аз ман будааст, тасдиқ мекунам ва ба паёмбаре, ки баъд аз ман меояд ва номаш Аҳмад аст, хушхабаратон медиҳам». Чун он паёмбар бо оёти равшани худ омад, гуфтанд: « Ин ҷодуест ошкор!»

7.Кист ситамкортар аз он кас, ки ба Худо дурӯғ мебандад, дар ҳоле ки ӯро ба ислом даъват мекунанд? Ва Худо ситамкоронро ҳидоят намекунад.

8.Мехоҳанд нури Худоро ба даҳонҳояшон хомӯш кунанд, вале Худо комилкунандаи нури хеш аст, агарчи кофиронро нохуш ояд.

9.ӯст он Худое ки паёмбари Худро ҳамроҳ бо ҳидоят ва дини ростин бифиристод, то ӯро бар ҳамаи динҳо пирӯз гардонад, ҳарчанд мушриконро нохуш ояд.

10.Эй касоне, ки имон овардаед, оё шуморо ба тиҷорате, ки аз азоби дардовар раҳоиятон диҳад, роҳ бинамоям?

 








Не нашли, что искали? Воспользуйтесь поиском по сайту:



©2015 - 2024 stydopedia.ru Все материалы защищены законодательством РФ.